Wall Street w czwartek nadal czekała na prezydenta Trumpa, ale mogła też reagować na wypowiedzi szefa ECB oraz na dane makro i wyniki spółek. W czwartek właśnie najważniejszym wydarzeniem było posiedzenie ECB. Nie oczekiwano oczywiście ani zmiany parametrów polityki monetarnej ani zmiany tonu podczas konferencji rasowej przez Mario Draghiego, szefa ECB. Rzeczywiście parametry polityki monetarnej się nie zmieniły.

Inwestorzy uwielbiają jednak wyciąganie z takiej konferencji jakiegoś zdania, na którym budują ruch, więc i tym razem tak się mogło stać. I rzeczywiście się stało – szef ECB powiedział, że nie widzie przekonujących dowodów na wzrostowy trend bazowej presji inflacyjnej. To powinno było pomóc (nieznacznie) akcjom w Europie i zaszkodzić euro. W obu przypadkach po pierwszych reakcjach wpływ tego czynnika zanikł.

W USA opublikowane zostały raporty, które jednak wpływu na zachowanie rynków nie miały. Teoretycznie powinny mieć taki wpływ dane o liczbie nowych wniosków o zasiłki dla bezrobotnych złożonych w ostatnim tygodniu, ale tego też nie zauważyłem. Odnotujmy, że złożono 234 tys. wniosków (oczekiwano 254 tys.), a średnia 4. tygodniowa spadła.

Poza tym styczniowy indeks Fed z Filadelfii wyniósł 23,6 pkt. (oczekiwano spadku z 21,5 na 15,8 pkt.). Dane o rozpoczętych budowach domów i pozwoleniach na ich budowę pokazały, że rozpoczęto o 11,2% więcej budów (oczekiwano wzrostu o 9%) i wydano o 0,2% mniej pozwoleń (oczekiwano wzrostu o 1%).  

Wall Street nie za bardzo chciała reagować na dobre dane makro. Wyraźnie nadal czekano na wypowiedzi prezydenta, a nie prezydenta elekta Trumpa i przeważały obawy. Indeksy rozpoczęły dzień neutralnie i zaczęły się bardzo powoli osuwać. W końcu sesji byki usiłowały zaatakować, ale niewiele to dało. Indeksy spadły, chociaż nie były to spadki duże (S&P 500 stracił 0,36%), ale utworzenie formacji podwójnego szczytu na DJIA i S&P 500 stało się bardziej prawdopodobna.

W Polsce niczego na rynku walutowym nie zmieniła publikacja polskich danych makro, chociaż powinna była naszą walutę umocnić. Dowiedzieliśmy się, że w grudniu produkcja przemysłowa wzrosła o 2,3% r/r (oczekiwano 1,8%), a sprzedaż detaliczna wzrosła o 6,4% r/r (oczekiwano 6,1%).

W grudniu 2015 były o dwa dnia pracy więcej niż w grudniu 2016 (z tym, że w 2015 piątkowa Wigilia z pewnością nie może być liczona jako jeden pełny dzień), więc dane nie odsezonowane wyglądały średnio, ale jeśli uwzględni się te czynniki to produkcja odsezonowana wzrosła o 3,9%, czyli dane były bardzo dobre. Wreszcie widać też było wpływ 500+ na dane o sprzedaży.

GPW rozpoczęła czwartkową sesje od niewielkiego wzrostu indeksów, ale marazm i wyczekiwanie panujące na innych giełdach hamowały zapędy byków i rynek wszedł w fazę marazmu. Wydawało się jednak, że nasze indeksy (w odróżnieniu od niemieckich, czy francuskich) chcą rosnąć, ale gracze po prostu czekali, a indeks zmieniał się nieznacznie.

Po publikacji danych o produkcji i sprzedaży detalicznej indeksy ruszyły szybko na północ (na zachodzie nie na giełdach się nie zmieniało). Taka reakcja dobrze o naszym rynku świadczyła, bo zazwyczaj na dane makro reagował najwyżej rynek walutowy, a GPW je lekceważyła. Tym razem było odwrotnie. Złoty nie reagował, a indeksy wzrosły. Sygnały kupna po tej sesji nadal obowiązywały.

Dzisiaj wszyscy będą czekali na inaugurację Donalda Trumpa. Będzie to tylko widowisko, ale niewykluczone, że prezydent znowu coś ciekawego przy okazji powie, co może wpłynąć na zachowanie rynków. Oprócz tego kalendarium jest praktycznie puste – jedynie wyniki kwartalne General Electric mogą delikatnie wpłynąć na zachowanie rynków.



Piotr Kuczyński
Główny Analityk
Dom Inwestycyjny Xelion